Hoe zorg je voor verbinding en reflectie op je werk ondanks dat je een vrij zelfstandig beroep uitoefent?
Als je een sociaal maar vrijwel altijd alleen een beroep uitoefent? Twee keer per maand begeleid ik als facilitator intervisie-groepen. Deze deelnemers van de intervisiegroep werken in de zorg, of voor jeugdzorg of thuiszorg. Zij hebben dus een solitair beroep. Eén keer per maand komen we bij elkaar en nemen we de tijd om even stil te staan bij alles wat er speelt.
Allemaal hebben ze een groot hart voor de medemens die hulp nodig heeft. Stoppen ze veel energie in wat ze doen en maken ze schrijnende dingen mee. Door één keer per maand elkaar te ontmoeten, delen zij hun verhalen.
Er wordt gelachen, gepraat, gehuild, stil gestaan en kennis gedeeld. Er is oog voor de professional en voor de mens erachter. Doordat zij hun verhalen delen en daarbij hulpvragen formuleren, leren zij van elkaar. Zo zien ze in dat een situatie altijd van meerdere kanten bekeken kan worden en ervaren zij steun en verbinding.
Ik ben altijd diep geraakt na een bijeenkomst door de mooie dingen die er gebeuren. Ik ervaar deze bijeenkomsten als zeer waardevol en ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen!
Ben je geïnspireerd: neem contact met me op zodat ik ook in jouw organisatie mooie bijeenkomsten kan houden en kan verbinden.
Recent Comments