Vandaag is het de eerste maandag in de voorbereidingsweek van het Primair Onderwijs in de regio Noord. Alle voorgaande 12 jaren, was ik directeur van een basisschool en was dit mijn eerste officiële werkdag weer geweest. Dan had ik ook al gedurende de zomervakantie wat dingen geregeld en was ik altijd berekend geweest op een sterfgeval/ziekte of iets anders naars van één van de kinderen of ouders van school of van een teamlid of zijn/haar familie.
En zo is het niet gegaan de afgelopen tijd! Sinds april ben ik geen leidinggevende meer op een basisschool. Dus ik had een hele andere vakantie dan anders, geen druk op mijn schouders vanuit school. Wat een andere beleving zeg.
Maar het betekent ook dat ik vandaag niet ben begonnen op een school en hier thuis zit te werken. Ik heb dus geen sociale contacten via mijn werk.
Ik merkte dat ik bij de bakker, waar ik om 8.30 uur nog even een brood haalde, vroeg hoe zijn weekend was geweest. En bij de kinderopvang ook wat langer probeerde te praten met de leidsters. Die natuurlijk druk waren met de kinderen en alles organiseren voor de dag die kwam. Ik probeerde nu met hen wat meer te socializen om mijn gebrek aan collega’s te compenseren?!
Zodoende ging ik naar huis om me voor te bereiden op de dingen die komen gaan. Morgen een nieuwe job als interim intern begeleider. En daarnaast mezelf in de markt zetten als coach. En dus coach cliënten genereren.
Zo is mijn eerste contact met een bestuurder nog niet gelukt. Dat viel me wat tegen, maar zo werkt het blijkbaar dus. Dit heb ik te incasseren, want ik wil graag voor mezelf werken en niet meer in verbinding zijn met een werkgever. Dat betekent afwachten of toekomstige opdrachtgevers je een contactmoment gunnen.
Dit zijn dus de dingen die me gebeuren en waar ik handen en voeten aan ga geven. Al met al merk ik dat ik het ook wel goed vind zo. Niet te druk en genoeg tijd om na te denken en te reflecteren. Die verbindingen met anderen komen vast wel weer!
Recent Comments